KADINI SEV - 30.07.2021

Hem yenik düşelim, ağlayıp sızlayalım, yalnız kalalım, neyse yaşanması gereken yaşansın. Ölümden ötesi mi var. Çölde kum tanesiyiz, kim umursar bizi. Dost sandığın en kötü gününde ses vermez sesine, sevgilin o kadar da sevgili değildir, sen tırmalar durursun. Gün gelir sırt çevirir kardeşin, annen çeker gider dönmemek üzere ya da baban. Yenik düşelim zamana, hayata. Ne varsa bizi imtihan eden ona yenilelim, zayıfız işte, yerle yeksanız. Düşüp kalkarız belki, belki de kalkamayız. Bitmiştir yol. Gidecek yer yoktur daha, ötesi yoktur. Yoklukla sınanıyordur varlık. Varlık dediğin de koca bir yokluktur zaten. Belki anlarız, belki anlamayız.

Düzelmez bu işler. Su akıp bulmaz yolunu, açmaz bu çiçek. Kolay kolay bitmez kış, bahara yüzlerce yıl var daha. Ah o hanımeli kokusu, ah o ilk gençlik. Bir daha doya doya çekebilecek miyim seni içime. İçim geçmeden dönebilsem içime. Ah o içim; için için küle döner içim.

Kadını sev diyor kitap, parayı harca, bir sandalye at denizin kenarına, bir kahve yap kendine. Seyret sonra olup biteni. El salla gidene, gelene hoş geldin de, tebessüm et kendini sev önce, sonra maviyi ve turuncuyu, sonra kahvaltıda eski kaşarla simit yemeyi. Sonra kalk sandalyeden yürü biraz kumsalda, dalgalar okşasın ayaklarını. Sonra… Sonrasını bilmiyorum, işim çıktı, bıraktım kitabı elimden, bir daha da almadım. Kitaba mı ihtiyaç var sanki! İçinde insanın kitap. İnsansan sensin kitap. İnanacaksan kendine inan. Kadını sev ama, o önemli.