YAZDIM BEN - 2.10.2022

142 kere okundu

Ben yazdım olmadı. Yazabiliyorum sanmıştım ama yanılmışım. Öyle ben yaptım demekle olmuyor. Yaparım demekle de olmuyor. Hani diyorlar bir zaman sonra. Sonrası zor yani. Akıp giden zaman getirip önüne yığıyor bir dolu şeyi. Yük oluyor, zor oluyor. Zordu biliyorum ama yine de denedim. Yazdım ama olmadı.

Olan ile olmayanın farkı vardı. Vardım farkına. Sabahın ilk ışıklarıyla kalktım yatağımdan. Kahve koydum kendime, sütlü… Şekersiz. Öyle şeker katınca tatlanmıyor her şey. Heba etmemek lazım şekeri de bir şeyleri de. Sabahları bana verseler bari dedim. Ne yapacaksın demişti bir zaman biri. Sen geceyi seversin… Geceyi sabaha bağlamam gerek demiştim. Yoksa gecede kalıyor insan. Gece karanlık olur. Önünü göremez insan. Ön dediğin de bir garip hal. Bazen gitsen de aklın arkada kalır. Olan ile olmayanın farkı var neticede. Ben yazdım, olmadı. Sonra demedim bir şey. Sustum. Sabah olmuştu neticede. Konuşsam duymayacaktı kimse.

Oysa ne güzeldi eylül. Ekimden de güzeldi kasımdan da. Eylülde denedim en çok. Yazdım ama olmadı. Tohumu da gördüm filizi de, dala da tanık oldum yaprağa da. Sonra sararacağını düşünemedim. Tozpembe sanıyor insan hayatı. Çocuğuz ya, büyümek istesek de gelmez o günler sanıyoruz. Geliyor da geçiyor. Alıp gidiyor geçip giderken bazı şeyleri. Bazı şeylerin yokluğu çok koyuyor insana. Sararıp düşüyor dalından yaprak. Anlıyorsun, son bahar bu. Ama konduramıyorsun ekimi kasımı. Eylül uzun sürsün istiyorsun. Bir de bakıyorsun kasım olmuş, aralık olmuş. Ocak olmuş bakıyorsun. Uzun uzun yazdım ocak olmasın diye. Olmadı dedim baştan yazdım hatta. Yırttım attım bir dolu sayfayı. Yeniden yazdım. Ama hep oldu ocak. Yazmakla olmuyor. Ben yazarım sandım ama yazılanı yaşamak gerektiğini öğretiyor hayat. Ben öğrendim. Öğretti zaman.