BİR KUŞ UÇURDUM KANADI KIRIK -
7.04.2010
19 kere okundu
İnsanlar kendi meleklerini yarattıklarını zannedermiş kendilerini kandırdıklarını fark etmeden. Oysa melek diye bir şey yokmuş ya da insanlar melek yaratamazmış mükemmele yakın olsalar bile… Kuşun kanadı kırık olsa da yaşarmış, uçamasa da görenler kuş olduğunu anlarmış ama bilen bilirmiş kuşların uçtuğunu ve uçamayacakların kuş olmadığını. Ben bir kuş uçurdum kanadı kırık…
Siyah geceden alırmış rengini, kapatınca gözlerini karanlık olurmuş. Kapat gözlerini şimdi, elin kalbimin üzerinde, o kalp ki minik bir serçenin ki kadar hassas, o kalp ki hiç incinmemiş, o kalp ki uçurduğum kuştan bana yadigâr. Ben bir kuş uçurdum kanadı kırık…
Ne şimdi bu çaldığım zamandan, ne kadar sürer bu aldatmaca, bu kış uykusu kaç bahar daha? Zamandan çalınmazmış, geçer gidermiş kimselere aldırmadan. Muhtaçmışsın yürümek için ve ölümüne bağlıymışsın kayıtsızlığına rağmen. Rüzgâr gibi vurup taşa taş koparırmış, melekler getirirmiş sabah meltemiyle ve götürürmüş akşamdan, akşamdan… Hayatmış bu yeşil ve mavi ve sarı ve turuncu, meleğin kanadından akarmış zaman, hoş bir seda bırakıp kulaklarında öğretirmiş her şeye rağmen. Ben bir kuş uçurdum kanadı kırık…
Güzel sözlere tav olmanın zamanı, zamanı yedi veren gülden koku çalmanın, kanadına takıldım narin yosmanın o nereye ben oraya ve bir kuş süzülür güncemde kanadı kırık…