öldürmek insanlığın neresindeydi - 31.07.2013

Ölümlerle geldim ben, ölüp de geldim. Şırnak Uludere’de bir Nisan günü mayına bastım, bilmiyordum son adımım olduğunu, çavuştum, uzmandım ama haberim yoktu hain tuzaktan. Tunceli’nin Pülümür vadisinde akan kanlara karıştı kanım, ben de uzmandım, onbaşıydım, hiç aklıma gelmezdi öleceğim, yaşayacaktım daha.

Karakol inşaatında çalışıyordum, tek derdim evime ekmek götürmekti. Çocuklarım vardı yaşamak zorundaydım yaşatmak zorundaydım ama başaramadım. Arkadaşlarım yaralı kurtuldu ben evlatlarımdan ayrı kaldım.

Tamam, zordur burada gece, yaşamak zordur, hayatta kalmak zordur ama bu gece ölmek için iyi bir gece değildi. Ay vardı gökyüzünde, yıldızlar ışıl ışıldı. Hakkâri Yüksekova’ydı, zaman kötüydü, mekân daha da kötü. Biz uyurken gelmiş soyu bozuklar, kardeşçe yaşamak varken ölmeyi seçmiş, öldürmeye ant içmiş kanı bozuklar. Yenik düştüm kadere, yedi arkadaşım ve ben birkaç günlük haberden ibarettik artık, baharıydı hayatımızın daha ama biz yoktuk.

Siirt Eruh’da pusu attılar bize anne, söz vermiştim sana dönecektim ama beceremedim. Vurdular beni anne, yeşil parkamı kana buladılar. Anlatamam ki şimdi, son nefesimde yoktun yanımda, vatan sağken ben ölüyordum anne, yalnız değildim rahat olsun için, üç arkadaşım benimleydi bu seferde.

Artık adımız güvenlik güçleri oldu, Mehmetçik demiyorlar bize. Hatay’da çıktı karşıma ölüm. Benim de elim tetikteydi onların da, ben de öldürdüm onlar da. Ben vatanı savunuyordum, öyle öğrenmiştim, öyle öğretmiştiler bana. Onlar neyi savunuyor bilmiyordum. Birkaç şey düşünüyordum ben de, cahil değildim ama hep şaşıyordu hesabım, hep yeni bir şeyler daha öğreniyordum. Öldürmek kötüdür biliyordum ama ben sadece vatanımı savunuyordum. Öldüm ben, yoğum artık.

Çocuktum ben daha, işim gücüm koşup oynamaktı. Ne bilirdim askeri, teröristten haberim mi vardı. Bir ses duydum ve başka da bir şey duymadım. Mayınmış adı sesi çıkaranın, belki sokakta görsem oyuncak zanneder oynardım, belki koşar baba bu nedir diye sorardım. Çocuklar cennete gidermiş ya, içim rahat o yüzden. Azıcık annemi özledim sanki, babamı ve kardeşlerimi de. Sahi ben daha okula gidecektim…

İzne gelmiştim Şırnak’tan, birkaç gün rahat nefes alacaktım, sevdiğimi öpüp oğlumu koklayacaktım. Siz olsanız aklınıza gelir miydi sanki, kim derdi Antep’de sokak ortasında patlayacak bomba, kim derdi bir dolu insan ölecek pisipisine. Kendi öldüğüme yanmıyorum ama çok küçüktü oğlum, karım çok gençti. Hem neyi pay edemiyorduk, meydi zorumuz, koca bir vatan hepimize yeterdi. Ölmek sorunu çözmüyor şimdi öğrendim de öldürmek insanlığın neresindeydi?

D&R'dan satın almak için tıklayın         

KİTAPYURDU'ndan satın almak için tıklayın