PAPATYALAR - 3.02.2022

Yok adı kitabın, yazarı belli değil. Ne yazmış, niye yazmış belli değil. Kime yazdığını anlamak mümkün değil zaten. Bir kadın var bir de adam. Bilindik hikâye yani. Merak edenler için anlamı var belki ama geri kalan herkes için ziyadesiyle sıradan. Adamın acelesi yok ama varmış gibi davranıyor, kadın durağan. Olsa da olur diyor olmasa da. Olmuyor başta, sonra kış bitip bahar geliyor. Baharda değişir her şey. Cemre düşer suya toprağa. Havaya da düşünce değişir hava. Börtü böcek doldurur satırları, filizler çiçeğe durur. Yeşillenir yani kadın da adama. Ama bu aynı kadın mıdır hala, adam aynı kalmış mıdır kıştan bahara belli değil. Nisan tadında eylül gibi biraz. Belki birazdan bir tık daha fazla ama çok da sorgulamamak gerek.

Karşı koyamadığın şeylerden uzak dur diyor kitap. Kapılıp gittiğin sular nefessiz bırakabilir seni. Ve seçimlerin belirler ulaşacağın yeri… Sahi neyden vazgeçtik de neyi seçtik biz. Kıştan bahara ne değişti. Daha mı güzelleşti yoksa daha mı kötüleşti. Kalabalığı mı olduk birbirimizin. Yoksa renk mi kattık hayatlarımıza.

Bir nehir akıyor aramızdan. Kenarında ağaçlar var. Pembe çiçekler var dallarında. İki sandalye alıp geliyorum. Karşı tarafta durmaya devam mı edeceksin diyorum. Geliyorum diyorsun. Uzatıyorum elimi. Uzanıp tutuyorsun elimi. Beklemiyordum derken gülümsüyorum. Sen benim sıkıcı olduğumu da düşünmüşsündür diyorsun. Yok diyorum. Kötü şeyler düşünmeye başlamamıştım daha. Henüz erken! Saat kaç diyorsun. Gelirken yanıma saat almadım diyorum. Belki durur zaman, bozmayalım büyüyü. İnanır mısın büyüye diyorsun. Hayır diyorum. Ama bazen bozmamak gerek büyüyü. Aptalca olur bu, sevmezsin sen. Öğreniyorsun diyorsun. Sen beni bir de baharda gör diyorum. Bahar ya zaten diyorsun. Daha papatyalar açacak diyorum, sabret biraz.

Kalabalık sevimsizdir, netliği yoktur. Çoğu zaman niteliği de. Sınır bilmez, susmaz başladı mı konuşmaya. Meraklıdır, sorgular göz açıp kapayana dek unutacak olsa da. Uçmak istesen kanadını kırar, koşmak istesen durur önünde. Ben uçamıyorsam sen de uçma der, ben koşamıyorsam koşma sen de. Özgürlüğün çizdikleri çemberin duvarlarına mahkumdur. Oysa uçsuz bucaksızdır hayat, keşfedecek çok şey vardır.

Çok daha var mı diyorsun. Neye diyorum. Papatyalar… Çok daha var mı açmalarına. Bilmem diyorum, sen söyle. Geldi mi bahar. Geldi ya diyorsun, baksana etrafına. Kapat gözlerini o zaman diyorum. Papatyaların kokusunu alana dek de açma.