Cuma geçti, cumartesi ve Pazar geçti, günler haftalar geçti, alışalı çok oldu üstünden aylar geçti. Sel geçti, yel geçti, hiç tanımadığım el geldi geçti, gönlüm senden de geçti. Tut işte bugün de geçti, alışmak en büyük kötülük kalbe.

Diyor ve atıyor kendini sokağa ardı duvara dayalı saçlı sakallı, gözlü kulaklı olan. Ağzı da var konuşuyor, eli de var yazıyor, tamam belki çok konuşup az yazıyor ama onun da mazereti var. Son isteğim bakır tavada eritilmiş tereyağı; taze ekmek bandırıp yemek var niyetimde. Daha ölmeye niyetim yok otuz kırk yıl daha yaşarım bir terslik olmazsa, uyumadan önce son istek bu.

Caddeye atacan kendini arkadaş, erkekleri de en az kadınları kadar sürtük, hepsinde bir piyasa modu hepsinde bir hava bir poz. Ulan sanki sizin yerinize de ben gidiyorum tuvalete, siz yiyorsunuz ben tövbe tövbe. Hepsi değil belki ama yüzde yetmişi böyle, diğer otuzunun da bizle ilgisi yok. Gören der ki ne terör sorunu var memlekette ne AKP kasıp kavuruyor ne de doğalgaza yüzde otuz zam gelmiş. Starbucks’ta yer yok, benzin dolmuş taşıyor, Midpoint’de kuyruk var. Belki birçoğunuz oralar da neresi diyeceksiniz ama dert etmeyin. Oradakilerin de sizden haberi yok, mevzu piyasa, kimi alır eve götürürüm, kiminle uyur kiminle uyanırım, en ucuz hallerimi en pahalı triplerle nasıl gizlerim. Caddeye atacan kendini arkadaş, güllük gülistanlık her şey, karılar cıvıl cıvıl, adamlar pırıl pırıl, ister şimdi ye ister sabaha sakla.

Hayat öğretir, yeter ki bakmayı bilin.

Otuz dört yaşındayım ulan bir seni sevdim çok saçma

Yanımdasın ama dokunamıyorum çok saçma

Feryat figan yara bere içinde renkli camın kahramanı

Düşüyor peşine aydınlığın, karanlıktan kaçtıkça yol alıyor

Ecevit susuyor konuştukça, vurdukça büyüyor Sarı Bilal çok saçma

Bir davul sesi Memati’nin yokluğunu saklamaya çalışıyor

Silahlar patlıyor asıl erkeğin iki elinde birden

Reklam arası çok saçma vuruşurken

Her bölümde ölümden dönmek

En heyecanlı yerinde on dakika reklam verip hemen ardından bitmek çok saçma

Kalkıp gelmiş memleketinden gem vurulmaz serseri

Süslüyor iki yüz elli doçunu bordo mavi bayraklarla

Bize her yer Trabzon diye bağırıyor avazı çıktığı kadar

Dolmabahçe Caddesi kulak vermiyor sesine

Kendinden başka umursayanı olmasa da susmuyor çok saçma

En iyi fikirlerin peşinde yanıyor garajın ışığı

Onu da mı buldular ulan diyor Şafak Sezer

Evet abi diyor öteki

Süresi dolmadan veriliyor mesaj

Mesaj ki bildiğiniz çok saçma

Biz aynı operatörlerin insanı değiliz

Olsa olsa tek kişilik dev kadro olur benden

En fazla bir gece sevişiriz

Sabaha kadar kalmam çok saçma

İş biter Behlül kaçar

Polat’ın prensipleri vardır kaçmaz hiç

Sarı saçlı kadın aşıktır kör kütük, başkasına tahammülü yoktur, Polat’a da benzemez prensipten yoksundur

Ben koltuğuma otururum

Fener yenilse de Alex haklı çıksa

Trabzonlu değilim şu an, bildiğiniz beyaz tenli bir Brezilya yerlisiyim

Yerli yersiz düşünmeden Almanlardan yanayım

Gol attıkça Fener Alex kaybeder diyorum içten içe

Oysa çok saçma

Saati doluyor Eylül’ün

Ekim göz kırpıyor bana gözlerini kaçırmadan

Ayartılma mevsiminde değilim

Tamam, geçtim Memati’den bir Polat değilim

Ne Bilal´i tanırım ne de ayaklarım sağlam basar Ecevit gibi

Tüylü bamyadır favori tadım, Snickers kadar saçma

Koca koca adamlar bir başka, çıtı pıtı kadınlar bir başka

Bir yıldız kaydı, bir dilek tuttum, seni tuttum tutmayacak dilekte çok saçma