SEKİZ - 30.08.2022

Sekizden dört çıkartınca eskiden dört kalırdı. Şimdi ne sekiz var ne de dört. Kimse kimseyi kendine katmadığı için çıkmıyor da kimse kimseden. Elde hep çok az var. Öyle üç dört ara ki bulasın. Biri bulsak şükredeceğimiz günlerdeyiz. Sekizin içi boş.

Kimseye anlatmanız gerekiyor kendinizi. Kimsenin de sizi anlamasına gerek yok. İhtiyaç değil bu durum. Az kafası çalışan bir şeyler uydurup itelemiş bize. Bilgiye olan saygımızdan inanmışız biz de. Yok efendim olur mu hiç öyle dediğimiz yerde biri çıkıp gözünü belertmiş. Mahcup olmuşuz, pişman olmuşuz söze başladığımız yerde. Başa dönüp evet demişiz. Ne kadar da haklı.

Sekizde iki tane oyuk var, iki kara delik, iki sonsuz yol. Ne çıkarsa çıksın içinden azalmaz aslında. Öyle diyor kitap. Yasaklar olan kitaplardan değil bu ama. Yasakları olan kitaplara sorgusuz sualsiz kulluk eden insanların hiç hoşuna gitmeyen bir kitap bu. Kapağı mor, sayfaları yeşil, yazılar pembe ve sarı. Bi noktalama işaretleri siyah ki oralarda da durmak zorunlu değil. İster yarım nefes dinlen, ister kaptır git. Tutan yok seni. Olmaz öyle diyen yok. Sekizden dört çıkınca illaki dört kalmıyor yani.

Geçiyor zaman bizden bağımsız. Kalmıyor geriye bir şey posamızdan başka. Posamız ki ne kula yararı var ne Allah’a. Sekizin içi boş zira. İçi boş sekizin. Dört umurunda değil kimsenin. Kimsenin içinde yok kimse aslında. Yarım kalmıyor sekiz dördünü çekip alınca. Kara bir delik o. Yutuyor ne varsa. Aklı olan uzatsın ayaklarını keyfine baksın. Belki baktığı yerde hoşuna giden bir şeyler vardır.