O ŞARKIYI BEN YAZDIM - 4.09.2019

O şarkıyı yazdım ben. Üç kere üst üste aynı şarkıyı yazdım. Noktasına virgülüne kadar hem de. Her kıtanın ilk üç mısraında aşık oldum ve bütün son mısralarda mutlu sonla bittim ben. Her bitiş mutsuz olmaz o şarkıda öğrendim. Mutluysan dedim kendi kendime ve üstüne üstlük bitmişsen de uzatma. Dur her neredeysen. Her kimleysen onla dur dedim. Defalarca söyledim bunu hem de. Her kıtadan sonra nakaratta söyledim. Ama duramadım. Kalktım masadan. Üzerime alelacele bir şeyler geçirdim. Holdeki masanın üzerinden evin anahtarlarını aldım, çektim kapıyı çıkarken ama kapamadım. Öyle öğretti hayat zira, geri döneceğin evin kapısını kapama, zor olur sonra açması. Dolmuşa bindim. Belediyenin karşısında ineceğim dedim. Kâğıt para verip demir para aldım geri. Durdu kalktı defalarca minibüs. Ben de durdum ve kalktım defalarca. İnecek var dedim varmak istediğim yere gelince. Varmak istediği yere gelince inmeli insan. Aç gözlülük yapmamalı. Fazlası fazladır hep, ileri gitmemeli. Gitmedim ben de. Ara sokağa sapıp yürüdüm. Hep kokar terzinin önündeki çöp kovası. Bu kez kokmadı. Koktuysa bile ben koklamadım. Çaldım kapıyı. Alttan birinci zil. Kim o dedi. Ben dedim. Ben pek çok insan için bir şey ifade etmese de açıldı kapı. Girdim. Bestele bunu dedim. Neyi dedi. Bunu dedim, bunu bestele. Delirdin mi sen dedi gülerek. Yok dedim, kafam güzel.

Aşık oldum ben. Bir yaz günü hem de. Sıcaktan kavrulurken, terlerken, kaçacak delik ararken aşık oldum. Boyum uzadı, ağzım kulaklarıma vardı, dört köşe oldum hiç hesapta yokken. Aşık olunca yazıyor insan işte. O şarkıyı yazdım ben de. Ama şiirdi önce. Sonra şarkı oldu. Bakarız dedi. Bakma dedim, sen bakınca iş boka sarıyor. Sarmasın bu kez. Yılların çalgıcısısın bestele bunu dedim. Yanında soğuk bir şey de vereyim mi dedi, ister misin? İçerim lan dedim, bugün içerim. Kola ver bana. O güldü önce, sonra ben de güldüm. Ne bok yersen ye bestele şunu dedim. Konulu şiir istiyordun, yazdım işte dedim. Konulu değil dedi, hikayeli. Konu hikaye ile anlatılıyor dedim. Bestelerken kafanda kurarsın. Her şeyi de benden bekleme. Devlet miyim ben? Değil misin dedi. Kola istedim o bile yok dedim. Ne olur benim devletliğimden. Güldü… Gülme dedim, madem çalgıcısın bi boka yara. Parası neyse veririz; beş lira ise beş lira yedi lira ise yedi…

Ah o meltem
O geceye uzanan güzel yüz
Mevsim güz
Aylardan ekim
Gelme istersen çok oldu gideli
Uzayıp inceliriz birazdan
Solup sararırız
Ne sevda kalır
Ne biz

Bu mu dedi. Kim bu mu dedim. Şiir yazmıştın ya dört mısralı. Aşık olmuştun üç mısrada, dördüncüde mutlu sonla bitmiştin. Her duyduğunu anlamıyor insan, hep anladığını duyuyor. Duymadın beni sen dedim, ezberden konuşması kolay. Mevzu aşk olunca üçün beşin hesabı mı olur. Ben üç dedim sen beş anla. Anlaşılmayacak ne var bunda. Ne var bilmem ama hece ölçüsü yok, uyak yok, uyum yok. Yok olanı görmekten varla aramıza mesafe koymuşuz. Büyüdükçe büyümüş mesafe, büyüdükçe mesafe küçülmüşüz biz. Yokunu boşver, varına bakalım biz. Sonu da mutlu değil dersin sen şimdi buna dedim. Mutlu mu ki dedi. Değil dedim. İsteyince olmuyor ki. Ben de isterdim sonu mutlu olsun ama olmuyor işte istemekle. Belki yeterince istersen olur ama öyle herkesin de harcı değil yeterince istemek. Ne içtin sen dedi. Versen kola içecektim ama boş boş konuşuyorsun dedim. Ne besteyi yaptın ne de kola verdin. Beste kolay dedi ama evde kola yok. İstersen bira vereyim. Verme dedim, tövbe ettim dün gece.