Yeni yıla şanslı girdim vesselam. 2 bilet almıştım, birisi Pendik´ten diğeri Trabzon´a giderken Pegasu´dan. İkisinin de son rakamı 8 idi, tamamen tesadüf. İkisinin de son rakamına amorti çıktı. Ki ben yılbaşı bileti alırken amorti çıkar ya da çıkmaz diye alırım. Sonra tombala oynadık. Tahmin edin kim kazandı, evet bildiniz yine ben. Küçük bir servet edindim tombaladan. Sadık bu gece uyumaz vesselam.
     

     Üç film birden devamlı matine gecesiydi dün gece benim evde. Salonda tek seyirci vardı ve o da sabaha karşı 4 gibi uyuyakaldı.
     Ders var akşam ve ben kendimi hiç hazır hissetmiyorum. Allahtan yaradan bana şu çeneyi vermişte boşlukları dolduracak bir şeyler buluyorum her zaman. Yoksa halim harap, düşünsenize öğretmen size bakıyor siz ona. Baktığınız Brad Pitt olsa eyvallah, ama Salim Sarımehmetoğlu ne yazık ki. Tamam, 3-5 dakika zevkle bakılabilir ama 40 dakika ben bile kendime katlanamam. En azından görüntü itibariyle.
     Hele kurban zor gelir, dağlara giden zor gelir diyor şu an şarkısında Yavuz Bingöl. Gerçi memleketimde dağa giden puştlar terörist oluyor. Oysa çiçeğe, ormana, kara, dumana gitmek ne güzel olurdu. Şehrin karmaşasından, kalabalıktan, bir dolu sahibinin giymediği giysiden kaçıp dağa gitmek.

     Pazar günü uyumak ister insan, oysa sabahın köründe ders var.  Cumartesi günü dışında yatağımın tadını çıkartamayacağım sanırım hazirana kadar.
     Ders çıkışı Cerrefour´a geçtik, biraz alışveriş biraz gezme sonra ev. Menüde tavuk ve tavuklu pilav var.
     Alışveriş merkezlerinin kapısında geçiş kontrolü var, bakıyorum bazen kapıdan geçerken adam telefonunu çıkartıyor, çantasını kenara koyuyor hatta cebindeki bozuk paraları bile boşaltıyor. Susmuyor meret buna rağmen. Adam geçtikçe o bipliyor. Kapıdaki görevlide inadına adama bir daha geçin bir daha geçin diye diretiyor. Ben geçerken hiç bir şeyimi kenara koymuyorum. Makine beni de ıskalamıyor, bip bip diye ötüyor. Ama ne görevli bir daha geçin diyor ne de ben umursuyorum. 
     Evim evim güzel evim, bir de karnımı doyursam değme keyfime.
     Doğum günleri diğer özel günler gibi pek umursamadığım olaylardır. Ama iyiki doğmuş diyebileceğim insanlar vardır ve onlardan birinin doğum günü bugün. İyiki doğdun güneş yüzlüm.

     Gece yarısı oldu yine,  1-2 saat uyudum yemekten sonra. Nedense hiç bir şey yapmak gelmiyor içimden.
     Yarın için soru hazırlamam gerekiyor ama bende en ufak bir titreşim yok. Sanırım doğaçlama yapacağım genelde olduğu gibi.
    Yarın işten sonra Kadıköy’e geçmem gerekiyor. Yasal anti virüs alacağım. Nedense Kaspersky çoklu kullanıcılı anti virüs programı bulunmuyor media marketlerde. Gerçi diğerlerinden de pek bulunmuyor ya. Kullanılmayan programlar duruyor raflarda hep.
    Hafta sonum çok iyi geçmedi vesselam, ya kısmet gelecek haftaya.

     Dün sabah işe geç kalmıştım, uyandığımda 10 işe gittiğimde 11 idi saat. Bu sabah da çok erken uyanmadım. Ki geceleri de erken yatıyordum 2 gündür. Uykusunu alınca daha bir rahat yaşıyor insan günü, daha bir veriyor kendisine uğraştığı her ne ise.
     Derken gün doğdu, bozuldu büyü, karanlıkla birlikte çekip gitti güzel olan ne varsa.  Aklım artık yormuyor kendini. Öyle çok kafa yormuyorum bir şeylere. Yaşanması gerekenleri yaşıyorum, şansımı zorlamıyorum. Birilerini mutlu etmekten uzağım belki ve birilerini mutsuz etmek artık o kadar da koymuyor insana. Ben buyum hepsi bu.
     Sitemin görünüşünü değiştirmek geliyor içimden uzun süredir. O yüzden pek bir değişiklik yaptığım yok. Ama yetersizim yapmak istediklerim için. Zaman yok üstelik yeni bir şeyler öğrenmeye. Angaryalar almış başını gidiyor. Esir olmuşum düzene hayatın iş güç tarafında. Bu da geçer. Zaman tanımalı.

     Kafamı kazıdım gecenin üçünde. Tamamen hoş görünme çabası. Saç ne kadar da kötü görünüyor artık gözüme.
     2 film seyrettim, hatta iki buçuk.  Tom Cruse’dan  The Firm,  Brendan Fraser ve Jet Li’den The Mummy bir de Jean Dujardin ve Jean Reno’dan Ca$h adlı filmin yarısı. Boşa geçmedi yani gecem.
     Şimdi de sırada internetten Macromedia Freworks dersi çalışmakta. Uyuyasım yok bu gece. Yarın nasılsa iş açısından zor bir gün olmayacak.
     Gündüz Okan aramıştı. Umutmuşum, annesi bugün ameliyat oldu Kartal Devlet Hastanesinde. Güya gidecektim ameliyattan önce. Ama Okan arayana kadar aklıma gelmedi. Yarın öğlen ziyaretine gideceğim. Umarım iyileşir dobişin annesi.

     Dışarıda kar yağıyor, rüzgâr taneleri savurup yere çarpıyor.  Yarın güzel olacak, giyinip kalın kalın kazakları atacağım kendimi karla kaplı sokaklara.  Hayat bana doyacak yine ben hayata.
     Sabah alarmını kurduğum saatin sesini duyduğumda saat 8 idi. Biraz daha uyuyabilirim diye düşündüm ve saati sekiz buçuğa kurarak uykuma geri döndüm. Sekiz buçukta kalkıp gömleğimi giydikten sonra bir daha yattım. Uyandığımda saat 11 idi.
     İşe gittikten bir saat sonra işten çıktım. Ama hastaneye vardığımda Dobşi’in telefonunun kapalı olduğunu fark ettim. Bir dolu kat gezdim Dobişleri bulmak için. Dört ya da beşinci gezdiğim serviste buldum nihayet, telefon çekmiyormuş.
     Annesi çok neşeliydi, çevresindekilere o moral veriyormuş. Sevindim hem Dobiş hem de annesi için. Umarım iyileşir. Kanser kötü hastalık, ismi bile ürkütücü.
     Akşam uyumuşum saat yedide. Onbir gibi uyandım. Ders çalışmam gerek ve şu web sayfaları ile biraz ilgilenmem gerek. Bu gece sabah olur.

     Ne güzel şey yaşamak her şeye rağmen. Filistin deki savaşa, dünyadaki ekonomik krize, sokaktaki bir dolu hayvana rağmen…
     Bugün pazar,  tatil günü. Ne güzel şey kafasını dinlendirmesi insanın.  Hafta da bir gün kafasını hiç çalıştırmamalı insan. Kafa tatili deniyor ya, ondan yapmalı. Ben Pazar gününü seçtim bunun için. Akla dair bişiler yapmamaya çalışıyorum. Günümü boşaltıp gelişigüzel yaşıyorum pazarları. Dershanede bilgisayar dersi var ve ben ezberden anlatıyorum kafamı yormadan. Çalışan tek yerim çenem.
     Yarın yarıyılın son haftası başlıyor. Sonraki iki hafta kısmen yatış var. Konya’ya gitmeyi düşünüyorum bir terslik olmazsa. Etli ekmeğini mevlanasını özledim Dsi’nin.  Fazla kalamayacağım, 2 günde bir dersene var ne yazık ki.  Uzun bir tren yolculuğu olacak. Ne güzel…
     Salata yapmıştım akşam yemeğimi hazırlarken, yağını tuzunu atmamıştım. Şimdi izin verirseniz bir film açıp salata keyfi yapacağım. Arayan olursa buralardayım ve muhtemelen uyuyakalmış bir halde.

Bugün ilk kez zamanında gittim Ercan Görür’e. Bu yıl hep geç kalıyordum oysa.
     

     Sınav var, ne sınavı bilmiyorum ama gözetmenim. 10-12 ve 14-16.
     Gece geç yattım, bilgisayarlarla uğraşıyordum. Üç bilgisayar tamir ettim, aferin bana. Özellikle laptoplardan biri 6 aydır yapılamayan bir makineydi. 3-4 tane bilgisayarcı biz yapamayız diye geri göndermiş, HP’yi aradım ana kartını değişmekten başka çare yok dediler. Ama ben yaptım makineyi.
     Dün Kadıköy’e geçtim pasoları almak için. Sonra abimin arkadaşlarına uğradım, biraz laklak yapıp evin yolunu tuttum.
     Tatil başladı artık sabahları rahat rahat uyuyabileceğim. Ama bugün ve yarın erken kalkmak gerekiyor. Olsun sabrederim gelecek hafta ve sonraki hafta hep benim.
     Dün annemle konuştuk. Sanırım kız kardeşim bana gelecek. Gezeriz serseriyle, halama amcama falan gideriz. Minik bir aile ortamı yani. Ne güzel dimi.

     Gecenin biri ve mikrofonlarda incesaz,  ne güzel söylüyorlar, ne güzel geliyor kulağa,