YOLU OLMAYAN KÖY - 18.02.2024

Yolu olmayan bir köy yaşadığımız. Ne geleni var ne gideni. Eskisi gibi bereketli de değil toprakları, düzeni bozulmuş, iklimi değişmiş, insanları tuhaf. Başı sonu belli değil zamanın. Sadece geçiyor ama ileri mi gidiyor geri mi belli değil. Sürüklüyor kalabalıkları; mutlu kalabalıkları ve mutsuz kalabalıkları. Yolu olmayan bir köy yaşadığımız. Geldiğimiz yeri biliyoruz ama nereye gittiğimiz belli değil. Ufukta güzel şeyler yok. Karamsar olmanın kimseye bir fayda sağladığı görülmemiş. Ama ufuk iyimser olmak için yeterince aydınlık değil. Sabah meltemi dinmedi henüz, denizin kokusunu da getiriyor ardı sıra. Yarını dert etmek için iyi bir gün değil, geçmişin muhasebesi de akıl karı değil. Akşama kim öle kim kala… Elimizde kalanla yetinmek diyor bazısı, bazısı günü kurtarmak diyor, kıvamında demlenmiş bir bardak çay ve deniz kokusu yeter de artar bile…

Eskiden Türkçe kitaplarında metinler olurdu. Önce okur sonra anlamaya çalışırdık. An fikrini, temasını, bilinmeyen kelimelerini bulurduk. O günün bilinmeyen kelimeleri gelecekte bildiğimiz kelimeler olacaktı. Bilmezdik o zamanlar. Zor gelirdi çoğumuza, bazılarımız ne gerek var derdi. Ne kadar çok şey bilirsen o kadar çok anlam katabilirsin hayata. Ana fikri nedir yaşananın, neye değinmek istiyor anlarsın. Belki mutlu etmez seni farkına vardıkların ama huzurlu bir duygudur içinde bulunduğun. Bilmediğinden korkar insan, tedirgin olur. Bildiği ile ise bir şekilde yaşamayı öğrenir. Bugün öğrendiklerimiz yarın bileceklerimizin yapı taşlarıdır. Hem belki yolu da vardır yaşadığımız köyün de biz bilmiyoruzdur.

Yolu olmayan bir köy yaşadığımız. Kargaşadan kaynaklı gürültü kulaklarımızı sağır ediyor. Kapatıyoruz kendimizi dış dünyaya. Ne varsa bu zamana kadar heybemizde biriken onlarla idare etmeye çalışıyoruz. Sevmiyoruz artık, sevinmiyor ve üzülmüyoruz. Hemen geçiyor kızgınlıklarımız. Üzüntülerimiz de sabun köpüğü gibi. Hemen yeni bir üzüntü ediniyoruz eskisinden kurtulmak için. Ne tavuk besliyoruz bahçemizde ne de ineklerimiz var. Köylüyüz biz sadece. Biz köye ait değiliz ama köy bize sahip. Kaçıp kurtulmak isteyenlerin gidecek yeri yok. Yolu yok köyümüzün. Yürüsek aklımıza gelmiyor bile. Altımızda bir koşu bandı telaşla dönüp duruyor, yorgunuz sebepsiz yere.